Čak i nakon skoro 20 godina poslije rata u Bosni i Hercegovini, obično izvan gradova ili sela, ljudi žive u naseljima koja se i danas nazivaju izbjegličkim centrima. Privremenost u njima ima status beskonačnosti, baš kao i u Ježevcima. Branje ljekovite trave, prebiranje otpada iz rudnika u susjedstvu, te odgoj djece koja su u svojoj zemlji rođena kao izbjeglice, samo su dio monotone svakodnevice.
